Hasan bey sordu:

İyi geceler, hiç içinizden; ‘yapamayacağım, bu kadarına da dayanılmaz, vazgeçeyim’ dediğiniz noktaya geldiniz mi?

Zaman zaman verilen emirler ilk seferde yapabileceğim şekilde olmuyor. Ya eksik yapmış oluyorum ya da yanlış adımlarım oluyor. Umutsuzluk ve çaresizlik hissettim. Yapamayacağım bir emir için vazgeçmeyi düşünmedim. Tabi, bu da Efendim’in sayesinde. Hep destek oldu. Çok zorlandım bir takım görevlerimde. Ama Efendim, emri verip beni başıboş bırakmadı. Benimle her daim iletişimde kaldı. Sesiyle ve söyledikleriyle destek oldu. Yol gösterdi. Sonrasında yapmaya ikna olmaktan ziyade, ‘ben bunu nasıl yapamamışım’ diyorum.

Efendim’in kölesi olma hayalini kuramayacak kadar kendimi yetersiz görürken, O’nun elini uzatması mucizeydi. İşte şimdi hayallerimi yaşadığım zamandayım. Layık olabilmek tek hedefim…