Bugün yapacaklarımdan ‘fındak taban işkencesi’ ni rahat geçiririm sanmıştım. Hatta dolmuşa binip oturacağımdan dolayı, hakkını verememek düşündürüyordu beni. Daha evden çıkar çıkmaz, o nasıl bir acıdır! Ağzım açık kaldı, çenem düşecekti neredeyse. İlk kez yaptığım zaman bu kadar yanmıyordu canım. Ayağına işemiş köpek gibi sallıyorum ayağımı, fındıklar dağılır belki hafifler acım diye. Nafile, ayakkabımın bağları çok sıkıydı. Yerlerinden kıpırdamıyordu bile. Otobüse yetişmem lazım deyip aklımı dağıttım biraz. Hani ben oturursam tam anlamını bulmaz bu ceza diyordum ya, 40 dakika ayakta gittim. Oturacak yer bulamayınca, ‘oh olsun bana ceza vaktinde sen misin rahatını düşünen’ dedim.
Üzerinde durdukça iyice yer yapıyordu fındıklar ayağımın altında. Bu şekilde iki kısa yürüyüş yaptım ve iki dolmuş daha değiştirdim. Okula geldim, bir saat 15 dakika vaktim vardı. Fındıkların yerini değiştirdim. Sonunda kıçım da rahata ermişti oturuyordum ama öylece dururken dahi ne çok acıdı ayaklarım. Şimdi bi arama olacaktı, donsuzum ve tabanlarımda fındıklar…
Kim ne düşünürdü acaba?
Tabanlarımı yalamak için klozetli kabini seçtim
09.30 da girip, 10 da çıktım. Hemen bir tuvalet aradım. Bulunduğum katta yoktu, ne yapacağımı şaşırdım bir an, yapamadan mı gideceğim derken bir alt katta buldum. Kimse yoktu. Tabanlarımı orada kolayca yalayabileceğimi düşünerek klozetli kabini seçtim. Kapıyı kapatır kapatmaz soyunmaya başladım. Korku heyecan karıştı bende. Yalnız hiç yadırgamadım kendimi başka bir şehirde, bir okulun tuvaletinde az sonra yapacaklarımı da düşünsem bile. ‘Hadi köle görevini/cezanı uygulamana bak’ olay bu kadar benim için. Klozetin kapağını kapatıp üzerine oturdum. Son olarak çoraplarımı çıkardım. Fındıklar 4 saatten biraz fazla kaldılar ayağımın altında. Onları elime toplarken, ikisini yere birini de ayakkabımın içine düşürdüm. Aldım ve hepsini yedim. Ayaklarım bu sıra yere basıyordu. Ardından sıra ile tabanlarımı yaladım. Ben yine aç kalmış köpek gibi dilim dışarda tabanıma uzanmaya çalışırken biri girdi tuvalete. Sesleri dinlerken devam ettim. Bu kez düne göre biraz daha kolay uzanabildim. Sayısız insanın girdiği bir tuvalete çıplak ayakla basıp yalamak düşüncesi mide bulandırır düşündüğümizde.
Ama Siz emrettiniz. İnanın bir an bile tereddüt etmedim. köleyim ben ballı süt gelecek değil ya, Efendim uygun gördü ise bitmiştir. Efendim isterse geceyi tuvalette bile geçirebilirim. Bir yandan da hızlı olmaya çalışıyorum. Ya herkes çıkar da okulu üzerime kilitlerlerse diye çok tedirgindim. Sonraki emriniz ile sağ orta parmağımın hangisi olduğunu unutmuş ya da kaybetmişim gibi saniyelik arayıştan sonra ‘işte burda’ deyip seçtim ve amıma soktum sonuna kadar 5 defa. Salak köle değil miydim ben! İşte ispatı. Her defasında parmağımı yalamayı unuttuğumu farkettim. Tekrar baştan başladım ve bu kez parmağımı amımdan her çıkarışımda yaladım. Renksiz kan tadı vardı sanki, galiba bekaretimi kendim aldım diye salakça bir espri yaptım kendimce bir de güldüm üstelik.
Masturbasyon
Ve masturbasyona başladım. Bugün beni düşündürmüştü. Gevşeyebilir miyim diyordum. Ama altımda bir şey olmayışı ve üzerimdeki pantolonun dikişleri hazırlamıştı beni biraz. Parmağımı sokarken son anlarda sabırsızlanmıştım bile. Hızlı daireler çizerek boşaltmaya çalışıyordum kendimi. Tam bu esnada ayaklarımın üzerinde bir sertlik/baskı hissettim. Gözlerim kapalıydı, açtım. Durumum ya bir korku filmi sahnesi ya komedi…
Ayaklarımın yarısı kapının altından içeriye uzanmış. Şans mı diyeyim bilmiyorum. İçerde kimseler yoktu. Gören olsa ne derlerdi acaba? Bırakır mıydım o an, hayır. Ayaklarımı geri çekip devam ettim. Masturbasyonu da bitirince, temizlenip giyinmeye başladım. Giyinmem bitmesine yakındı ‘teşekkür ederim Efendim’ dedim. Kaç kez telefona baktım sıralamayı karıştırmayayım bir şey unutmayayım diye. Aptal kafam boş olunca bilgi tutunacak yer bulamadı herhalde. Ben öyle beceriksiz bir köleyim ki, dünyanın en sakin Efendi’si de olsanız, Siz’i sinirlendirebilirim. Çünkü, hatalarımı fark etmiş durumdayım.
Hangi yüzle nasıl göndereceğim günlük yazımı bilmiyorum.
