Bu yazım, köle Elif’in yazısı, Efendim ya da kölem olmak için gelen yorumlar ve iletişimden gelen mesajların çoğalması üzerinedir. Aslında her fırsatta dile getirmeye çalıştım. Bir daha yazabilirim, yine ve yeniden yazabilirim sakıncası yok. Yeni yelenler olabilir, cevaplarımı okumayanlar olabilir. Herkese ilgisinden dolayı teşekkür ederim. Teveccüh gösteriyorsunuz.
Ne şimdi ne de daha sonra hatta yıllar sonra böyle bir durum söz konusu değil. Bulunmaz hint kumaşı mıyım? Hayır. Yanı başınızda ne cevherler vardır, ama emek istiyor. Sizin keşfetmenizi bekliyor. Hazır olan, cazip olmamalı. Sizin yoğurduğunuz hamur, beklediğiniz şekli ve tadı alacaktır. Başkasının teknesinde yoğrulan hamur sizin kalıplarınıza nasıl uysun!
İyi köle
Sert sınırlarınız olursa, az emek verip fazla beklentiniz olursa, sabırlı değilseniz, şans vermezseniz, çabuk pes ederseniz, direnişlere karşı yumuşak ama kararlı bir tavır içinde olmazsanız yürümez. köleniz sizin için her şeyi yapmıyorsa silip atmayın. Belki gücü yetmiyor, belki gerekli ilgiyi ve bilgiyi veremediniz, belki zamana bırakmalısınız. Daha sonra tekrar denerse yapılabilir. Belki, kişiye göre plan yapmalısınız. Yarışmayın kimseyle, kendinizle bile! Hedef mutlaka olmalı ancak, hırs tehlikelidir. Ben başkasının elinde ziyan olurum. Üzülürüm, hayal kırıklığına neden olurum. Alıştığım düzenimi kimseler sağlayamaz. Ben, Efendim’deki yerimi çok sevdim. Her yerde toprak var, ama her yerde her tür bitki yetişmiyor. Toprağın cinsini sevmiyor, yağışı az geliyor, güneşi kurutuyor vs. Bir ot bile uygun durumda büyüyor.
Siz, sadece sonucu görüp bana ‘iyi köle’ diyorsunuz ya, o öyle değil işte! Az aptal değilim ben, tek denemede gerçekleşmiyor görevler. Baştan sona okursanız zaten göreceksiniz cezaların çoğunu, ihmalim ve hatalarım sonucu çekiyorum. Efendim, beni tanıdı ve en uygun reçeteyi yazdı. Eli sopalı olduğu kadar, insan olmanın zafiyetini ve hayatın getirisi/götürüsünü çok iyi hesaplayıp anlayışıyla kölesini dize getiren birisi. Efendim hep bir yolunu bulur, verdiği sözü tutar. Yeri geldiğinde sözleri falakadaki kabloyu aratırken, yeri gelir sessizliği ile kaçacak delik aratır. Hediye olarak kalbini çıkarıp vermek istersin. Onun için ne yapacağını bilemezsin. Öyle de gönül insanıdır. Benim öğretmenim, doktorum, psikoloğum herşeyim… Bir şeye sevinsem/üzülsem bi Ona anlatmak istiyorum. Hayal kuruyorum Onun üzerine. Bir yere gidiyorum aklımda O, yanımda seanslardan muhakkak bir nesne. Benim dünyam Efendim olmuşken yapamam, yapmam!
(Protokoldeki Efendi’lere tavsiye gibi bir şeyler karaladım. Ama kusuruma bakmayın. Elbette, siz kendiniz için en iyisini bilirsiniz.)
Ruhum ve gönlüm kölelikten yana
kölem olmak isteyenler bilmeliler ki, ben emir altındayım. Erkeklerle münasebetim zaten söz konusu olamaz. Kadınlarla ilgili durumlar sadece Efendim ile birlikteyken seanslarda Onun izni ile mümkündür. Burada da, benim isteğim ya da itirazım olamaz. Hem ben, kimseyi eğitecek yetkinlikte değilim ki. Ben bir ‘kukla’yım. İplerim Efendim’in ellerinde. O, beni harekete geçirmedikçe kalbim atmıyor sanki. Kimseye bir faydam olmaz ki… kölem olma teklifi aldığımda, Efendim’den çok utanıyorum. İki günlük kıçı boklu köleye bak! Ne haddime. köleliğimi yaşarken Sahibe olarak yetiştirilmiyorum. Böyle bir planım da yok. Benim ruhum ve gönlüm kölelikten yana iken, birinden sorumlu olamam. Ben muhtaçken kimseye yardımım dokunmaz.
Gelen taleplerden dolayı açıklık getirmek istediğim bir konu daha var ki o da; kimsenin ayağını yalamam ve kendi ayağımı yalatmam. İstisnası var. Erkek, biliyorsunuz imkansız. 🙂
Kadın, Efendim’in emri ile seans içinde.
Sizlere bu tür konularda olumlu dönüş olmadığında yanlış anlamayın. Kendimi bir şey sandığımdan değil. Ben, salt köleliği yaşama peşinde değilim, Efendim’in kölesi olarak varolma derdindeyim.
