Bu satırları yazarken bile tabanlarım yanıyor ve acıyor.
Cezamın acısı ve şiddeti gözümü hiç korkutmadı başlarda… Hatalıydım. Mum, çakmak, bıçak, kemer… Malzemeler hazır, ben hazırım ama eksiğim yine. Tadım yok, içim buruk. Yetim gibiyim. Efendim yanımda değil. Bu cezayı Onun ellerinden çekmek isterdim. Kendi kendime yapmak istemedim. Banyoda bir süre öylece oturdum. Düşündüm. Efendim ile nasıl olurdu hayalini kurdum. Yeteri kadar kendi moralimi bozduğuma göre başlamak için hazırdım. İhmalimin ve yalnızlığımın üzüntüsüne sığınıp, cezamla rahatlamak istedim.
Beter olmalıydı ayaklarım
Mum eridikçe, her damlada birer tatlı acı tanesi veriyordu tabanlarıma, ayağıma. Bütün vücuduma ve yüzüme binlerce acı damlası düşsün istedim. Daha yakından damlatıp acısı artsın istedim. Bu bir cezaydı. Zorlanmalıydım. Yine çok güzeldi, değişmiyordu. Yalnız siyah aktığında biraz artıyordu acı. Ayağımın her yerini erimiş mumla kapladım. Parmaklarımın aralarına kadar damlattım mumu. Sonra bıçakla çıkarmalıydım ayağımdaki mumu. İlk kez bıçağı ayağıma değdirirken ürkmüştüm ama korkacak bir şey olmayınca hızlıca kazımaya başladım. Bir hassasiyet vardı ayağımda lakin zorlamıyordu öyle. Bu iyi değildi, yanlış mı uygulama yapıyorum diye içim içimi yiyordu. Canım yanmalıydı, günümü görmeliydim. Beter olmalıydı bakımı yapmayı ihmal ettiğim ayaklarım.
Çakmağı ısıtıp kızgın demirini ayağıma bastırmaya sıra gelmişti. Sakindim, daha önce de yapmıştım ne var diyordum. Çakmağı çakıp bekledim ve tabanıma bastım. İlk anda hissetmedim. Zaten yeni yeni kızgın duruma gelecekti. Çakmağı çaktım ve bastım. Bekledikçe kendini göstermeye başladı sıcaklık. Çakmak ısındı, bastım. Soğumasın diye çabuk davranmaya çalışıyordum. Hem de dayanamadığım yerde çekmemeliydim. Video kayıttaydı. İşi mahvedip baştan almak istemezdim. Çakmak iyice kızdı artık. Alevi kapatıp ayağıma bastım. Bu ana kadar fena değildi, şimdi yanıyorum. Çekmiyorum elimi. Soğuyana kadar çakmağı ayağımda tutuyorum. Tahammül göstermek zorundayım. Ilık ve rahatlatıcı suyla yıkayıp güzel kokulu kremler sürebilecekken kendi ellerimle yakıyordum ayağımı. Tabanlarım yanıyor ve daha da yanmalıydı. Delilik, aptallık bu!
Ağlamaya başladım
Kaç kez uyarmıştı Efendim. Kaç kez hatırlatmıştı. Nasıl olur görevimi yapamam. Yakınmalar ve pişmanlıklar faydasız. Yavaş yavaş ısınırmış ıstakozun suyu, içinden kaçmasın diye. Birden kaynar suya atılsa kazandan çıkmayı denermiş. Ben de öyleydim. Alıştırılmıştım ve dönüşü olmadığına ikna olmuştum. Gönlüm dolmuş ki ağlamaya başladım. Emri göz ardı edecek kadar dik kafalı köle olmuşum da, acıyla başımı dik tutamaz hale gelmişim. Daha diğer ayağım vardı. Tamamlayabilecek miydim bu cezayı kendime güvenemiyordum. Ama ne kadar yaksa da çakmak ayağımı, çakmağı çekmek için hiçbir kuvvet uygulamadım elime. Çok yakacak ve geçecek diye teselli ettim kendimi. Ama çok yakacak…aman tanrım tabanlarım yanıyor …
Diğer ayağıma mumu damlatırken canım acıyordu. Mumun etkisinden değil tabiki. Çakmağın bu ayağıma da neler yapacağını düşündükçe geriliyordum. Böyle de bitmeyecekti. Sonunda ayaklarıma falaka da çekecektim. Gün hesap günüydü… Ben şimdi ayağıma bakmaya ve dokunamaya korkarken falaka sırasını bekliyordu. Bu düşüncelerle ayağımı mumla kapladım. Bıçakla kazırken yaklaşan yeni acı dalgası titretiyordu içimi. Çakmağı çaktım. Kısa bir an bekleyip bastım. Dur bakalım kızacak… Daha önce çakmağı yakıp 10 saniye bekliyordum. Yine öyle sayayım dedim. Aklım karışıyor, bir türlü 10’a ulaşamıyorum. Çakmağı çakıp bekliyor ve basıyorum. Tabanlarımdan bir ısırık alır gibi yakıyor kızgın demir. Ayağımın iç tarafından çok korkuyorum. Biraz etrafından dolaşmak istedim. Elbet orayı da yakacaktım. Sadece biraz güç toplamak istemiştim. Ayağım terledi. Ellerim terledi. Çakmağı çakıyorum ama yanmıyor. Tutukluk yapıyor.
10’ar falaka, o an 100’er falaka eşitti
Zar zor dayanıyorum zaten. Birde çakmak yanmaması olacak şey değildi. Çakmağı yakıp ayağıma basınca, sobanın üzerine düşen su damlasının çıkardığı sesi ayağımda duydum! Yanıyorum resmen! Bu ayağıma daha fazla çakmak bastığımı zannediyorum. Hakettiğimi söylenirken suçu çakmakta değil kendimde buluyordum.
Falakada ayaklarıma güçlü vurmaya çalıştım. Kendimden hıncımı alırcasına. Kemer, çakmağı bastığım yerlere denk geldikçe kötü sızlatıyordu. 10’ar falaka, o an 100’er falaka eşitti. Ben kaç kez vursam, Efendim’in bir vuruşuyla da kıyaslayamazdım. Ayaklarımla banyoda soğuk taşa bassam da, yoğun yanma hissediyordum. Tüm bu acıları çekmek yetmezmiş gibi, nasıl başlarken yalnızsam biterken de yalnızlığımı fark etmek çok koymuştu bana.
Cezalardan öte bir acı Efendim’in o anda yanımda olmaması.
10 Dakika Geç Kalmak
Bir yanlışı telafi ederken bile yeni hatalar doğabiliyor. Cezama ilişkin yazımı yazarken belirlenen zamanı aştım diye tekrar ceza aldım! 10 dakikalık gecikmeye, 10’ar falaka cezası. Uygulamam gereken ayaklarım su toplamış durumdayken üstelik. Öyle küçük de değil. Kaju şeklinde ve o büyüklükte su toplamış ayaklarımı falaka bekliyordu. Tabanlarım yanıyor olması beni ayrıca korkutuyordu. Akıllanmıyorum ve cezalara doymuyorum. Efendim’e yalvardım. Bu halde dayanamam. Hiç olmazsa ertelemesi için yalvardım. Falakam 20’ye çıkma tehlikesi ile karşı karşıya kalınca, bir an önce gecikmenin bedelini ödemem gerekiyordu. Kemeri alıp banyoya gittim. Soyundum. Ayaklarıma bakarken, dokunmaktan kaçındığım halde nasıl falaka çekeceğimi düşündüm. Kemer, su toplanan yerlere denk gelirse nasıl dayanırdım. Korkunun ecele ve özellikle köleye faydası hiç yok!
Tabanlarım Yanıyor Uzun Fragman
Sedat34, Ottoman, Lostsinner42, erdem, Metalci, frnnky, controlzone, Dreamgirls, Hatice0606, Napolyon1, Kardelen, nekka, Bekayy, Nurisever, Ajda2134 ve Ncaisbrape, siz buraya hep gönülden destek verdiğiniz için size 34 dakikalık videomu 360p formatta armağan ediyorum. Dilerseniz altınla izlemenizde mümkün.
O son dakikaları kullanmayacaktım! 10 dakika gecikeceğime 10 dakika erken başlasaydım yazmaya keşke. Korku içinde başladım ayaklarıma vurmaya. Hızlı ve sert vurmaya çalıştım ama ayaklarımın hali ortadayken insan kendine acıyor yine. Eminim Efendim tek seferde ayaklarımı patlatırdı. Su falan kalmazdı ayağımda. Neyseki ben patlatmadan falaka cezamı uygulayabildim. Cezamın etkisini falakadan sonra bile yaşamaya devam ediyorum. Derinin gerilmesi ve bazen kaşınması çok iç gıcıklayıcı.
10 dakika da nedir demesin kimse. Hayattan gidiyor. Daha geçen gece, zamanın değerini anlatan o filmi izlemişken. Kendimce yorumlarda bulunmuşken, neye/kime ne kadar vakit ayırmak gerektiğine dair yeniden planlama yapmak isterken şimdi zamanı hor kullanmak benim dikkatsizliğim.
