Siz’in hakkınızda ilk maillerde, ne hissediyorsam şimdi kat kat fazlasını hissediyorum. Tereddüt seviyem sıfır Efendim. Canım, Siz’e emanet. Güvenim şarta duruma bağlı değil. Bunu zamanla daha somut ifade edebileceğim Efendim.
Siz, üzerimi çıkarmamı emrettiğinizde giysileri yırtarcasına, sütyenden kopartırcasına kurtulmak istedim. Her emrinizde olduğu gibi, göğüslerime taktırdığınız her mandalda da acıyı ve aidiyeti hissettim. İlk kez acıma şahit olmanız özel bir an’dı Efendim. Hacmi küçük olan göğüslerimin acısı çok büyüktü. Sanki, birer çene vardı ve dişlerinin arasında eziliyordu göğüs uçlarımı. Buna dayanmaya çalışırken, ihmal ettiklerim yüzünden dilime de bir mandalı hak ettim. Nefes almak çok güçtü Efendim. Ağzımdan salyalar akıyordu, bir köpek gibi. Göğsümdeki mandalları unutturacak kadar şiddetliydi.
Ben sosyete kölesi olmayacağım Efendim
O durumda, Siz’e söyleyeceklerimi düzgün söylemeye çalıştım ama tabiki olmadı/olamazdı. En büyük yanılgımı net bir şekilde anladım Efendim. Dediğiniz gibi hatasız olmam mümkün değil. Olsam dahi, ne önemim kalır. Böyle daha fazla saçmalıyorum. köleniz olmaktan o kadar çok mutluyum ki, Siz’i kaybetmemek adına çırpınışlarım aslında bu halim. Güzel bir insanın karşısında rezil olmayayım, kötü ve çirkin hallerimi saklayayım diye kendimi zorladım ama biraz zor farkettim ki, BDSM ilişkisinin malzemeleri bunlar. Kendimi sakınmayı bırakacağım Efendim. Ben sosyete kölesi olmayacağım Efendim. Ayaklarınızın dibindeki köpeğim. Orospunuz olmak, Siz’e orospuluk yapmaktan geri durmayacağım Efendim. Bütün rezil hallerimle yüzleşirken huzurunuzda olacağım Efendim. köleniz olarak kabul edilmenin büyük sorumluluk gerektirdiğini biliyorum. Üzerime düşeni yapacağım Efendim. Daha iyi dinleyip, unutmak gibi salakça bir durumu önlemek için de notlar alacağım Efendim.
Şimdi canım çok acıyacak
Dilimdeki mandal gibi 30 ar kemer darbesine kendim sebep oldum. Gerekli dersi almamı sağlaması dışında, cezalarıma da seviyorum Efendim. Verdiğiniz değeri, af edilmeye fırsat sunarak gösteriyorsunuz. Af edilmediğimde de umutsuz kalmayacağım şekilde besliyorsunuz konuşmalarınızla.
Kemeri çekmeceden alırken, elimde tutarken ve tabanlarıma indirirken ‘şimdi canım çok acıyacak’ diye düşünmekten ziyade heyecan duydum. Mutlu oldum. Çünkü, bu kez yalnız değildim.
Bir an ağlayacak gibi oldum Efendim. Kemerin darbesinden çok, aptalca sözlerim ve düşüncelerim yüzünden. Ama sayenizde arınacağım Efendim. Ruhumu yeniden inşa edin Efendim. Siz’in ellerinizde daha güzel daha sağlam şekil almak istiyorum. Her konuşmada sayısız kement atıyorsunuz bana. Yakalanıyorum her yandan, kıpırdayacak aralık yok. İyiki de yok.
En kuvvetli bağ ise, gönlümden Efendim.
