Bu satırları yazarken bile tabanlarım yanıyor ve acıyor. Cezamın acısı ve şiddeti gözümü hiç korkutmadı başlarda… Hatalıydım. Mum, çakmak, bıçak, kemer… Malzemeler hazır, ben hazırım
Bazen sıradaki görevim ne olacak ne zaman olacak Efendim diye soracak oluyorum. Ben dedim ve istedim diye emir gelecek hali yoktu ya sus bekle diyordum
Ayağınızın altını öpeyim görev olarak ne kadar zor olacağını bilemedim. Her emirde köleliğimden bir lokma/bir yudum daha tatmak mutlu etse de beni, zamanla tüketiyor bu
En güzel emri almıştım, ‘GEL…’ Yeni buluşmanın tüm heyecanı son saatlerde inanılmaz artmıştı. Dakikalar hızlıydı da malum trafik, Efendim’e gecikmem için anlaşmış gibi yavaştı. Ben,
Götüm yanıyor diye okuduğunuz vakit, şaşırtıcı cezalar aklınıza geliyordur. Ve belki de sizin tahmin doğrudur. Efendim benden memnun kalsın istiyordum. Varsa, iyi, doğru, güzel yönlerimi
falaka Evimdeyken kimim, neredeyim ve ne yapıyorum diye yaşadığımı bazen idrak edemediğim oluyordu. Acaba Efendim de, uyanır uyanmaz beni yanında/yatağında gördüğünde bu tip düşünüyor mudur
…keşke Hülya’nın ayakları olsaydı… Zorunlu veya keyfi olarak başkasından bir şey istemekten özellikle kaçınan biriyim. Efendim’den gelen emir ile bu düşüncem anında mümkün hale geldi.
Efendim ile birlikte uyandığım ilk sabah… Yabancı bir şehir, yabancı bir ev, yabancı bir yatak ama Efendim yanımda. Fiziksel olarak bir gündür tanımış olmamın önemi
O günü öyle büyük bir heyecanla bekledim ki, artık kapasitemi aştı ve hissizleşmem başladı. Külkedisi misali işlerimi yaptığım için gece geç yatmıştım. Birkaç saatlik uykudan
Gözden Kaçan Bağlantılar
Arşiv, Yardım & Destek
Bana Yönelik
